Frank Rolland gjekk til topps

Han spelte seg til delt førsteplass med valdrisen og fleire gongar landskappleik-vinnar Jan Beitohaugen Granli.

I superfinalen der dei to felespelarane konkurrerte med dansarane Tone Voldhaug og Stian Roland (som og har vore med i Landskappleiken fleire gonger), samt Tor Nytun på durspel, var det Beitohaugen Granli som tok førsteplassen, dansarane tok andre, og Rolland vart nummer tre.

Valdreskappleiken er eit lokalt kappleik- og runddansstemne som og trekker til seg utøvarar frå andre distrikt. På dagtid er det kappleik, på kvelden finalekonsertar.

Veldig kjekt

– Det er noko heilt anna å spela kappleik enn å spela konsert. Men det er veldig kjekt når det funkar, seier han.

– Denne gong var det avslappa og kjekt å spela.

Under kappleiken i helga var det fem dommarar som følgde nøye med – og god stemning i salen. Det hjelper godt på for dei som skal prestera og finne nåde for dommarvurderingar- og poeng.

Før Rolland sjølv skulle i elden, spelte han til dans for junior hallingdansarar.

– Eg fekk varma litt opp med det, kommenterer han.

– Konkurranse kontra konsert?

– Det er sjølvsagt kjekt å prestera i konkurranse, og ein har jo litt konkurranseinstinkt. Men det skal klaffa med dagen.

Slåttar som har vandra

På kappleiken i Valdres valde Frank å spela valdresslåttar som har utvandra til Hardanger.

– Kva er skilnaden på valdres-spel og hardangerspel?

– Det er litt andre former. Me i Hardanger har litt jamnare takt enn dei har i Valdres i dag. Men eg trur nok at det var jamnare takt i Valdres og, den gong slåttane vandra ut. Det hender jo noko med musikken undervegs.

På heimebane

Laurdag inviterer Frank med hardingfela til konsert i Agatunet saman med Marit Karlberg på langeleik, harmonium og vokal. Karlberg er mellom anna kjend frå gruppa Sudan Dudan.

Publikum får høyre dei to både i samspel og solo i Lagmannsstova.